Паталагічная фізіялогія
Паталагі́чная фізіяло́гія — раздзел паталогіі, які вывучае парушэнні фізіялагічных функцый і кампенсаторна-аднаўленчыя працэсы ў хворым арганізме.
Падзяляецца на:
- агульную — разглядае прычыны (этыялогію), механізм развіцця (патагенез) хваробы, тыповыя паталагічныя працэсы (запаленне, гіпаксію, гарачку, дыстрафію, парушэнні кровазвароту і інш.), аналізуе ўзаемаадносіны арганізма і знешняга асяроддзя;
- асобую — вывучае паталагічныя працэсы асобных органаў і сістэм.
Асноўны метад — эксперымент (мадэліраванне паталагічнага працэсу і вывучэнне яго ў развіцці).
Як самастойная навука вылучана ў сярэдзіне 19 стагоддзя. Аўтар першага падручніка і заснавальнік паталагічнай фізіялогіі ў Расіі — В. В. Пашуцін.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 12: Палікрат — Праметэй / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 12. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0198-2 (т. 12).
Слоўнікі і энцыклапедыі | ||||
|---|---|---|---|---|
